پسر                                                            تو به من خندیدی و نمی دانستی من به               چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را

دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

وتو رفتی و هنوز و سالهاست که در گوش

 من آرام آرام خش خش گام تو تکرار کنان

میدهد آزارم

ومن اندیشه کنان غرق در این پندارم که چرا باغچه ی کوچک ما سیب نداشت

دختر

من به تو خندیدم چون که میدانستم تو به چه دلهره

از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدی

پدرم از پی تو تند دوید ونمیدانستی باغبان باغچه ی همسایه پدر پیر من است

من به تو خندیدم تا که با خنده ی خود پاسخ عشق

تو را خالصانه بدهم

بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و

سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک

دل من گفت برو

چون نمیخواست بخاطر بسپارد گریه ی تلخ تورا

ومن رفتم وهنوز

سالهاست که در ذهن من آرام آرام

حیرت و بغض تو تکرار کنان میدهد آزارم

 ومن اندیشه کنان غرق در این پندارم که چه میشد باغچه ی

خانه ما سیب نداشت

سیب

دخترک خندید و پسرک ماتش برد

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش میخواست حرمت باغچه و دختر

کم سالش را از پسر پس گیرد

غضب آلود به او کرد نگاه!

این وسط من بودم سیب دندان زده ای که روی خاک

افتادم

هر دو را بغض ربود

دخترک رفت ولی زیر لب این را میگفت

او یقینا پی معشوق خودش می آید

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود

مطمانا پشیمان شده برمیگردد

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام

عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذراتم

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

بی تو، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم.

در نهانخانه ی جانم گل یادِ تو درخشید

باغِ صد خاطره خندید

عطرصد خاطره پیچید



یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پرگشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم

ساعتی برلب آن جوی نشستیم



تو همه رازِ جهان ریخته در جشمِ سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت



آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ی ماه فروریخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ...



یادم آید : تو به من گفتی :

«از این عشق حذر کن!

لحظه ای چند بر این آب نظر کن،

آب، آیینه ی عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا، که دلت با دگران است.

تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!»



با تو گفتم:

« حذر از عشق ؟ - ندانم

سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم ،

نتوانم !



روز اول که دل من به تمنای تو پر زد،

چون کبوتر، لبِ بامِ تو نشستم ،

تو به من سنگ زدی ، من نه رمیدم، نه گسستم»



باز گفتم که : « تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم

سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم....! 

اشکی از شاخه فروریخت

مرغ شب ، ناله ی تلخی زد و بگریخت!



اشک در چشم تو لرزید،

ماه بر عشق ِ تو خندید!

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم.

پای در دامن اندوه کشیدم،

نه گسستم ، نه رمیدم،





رفت در ظلمت غم، آن شب و شبهای دگر هم،

نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم ،

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم !



بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

نه تو می مــانی و نه انــدوه

و نه هیچیـــــک از مردم ایــــن آبادی...

به حباب نگـــــران لب یک رود قســــم،

و به کوتاهــــی آن لحظه شـــــادی که گذشت،...

غصــــه هم می گــــذرد،...

آنچنــــانی که فقط خاطــــره ای خواهـــد ماند...

لحظه ها عریاننــــد.

به تن لحظـــه خود، جامه انــدوه مپوشان هرگــــز

                                                                                                             * سهراب سپهری *

لطفا تا آخرش بخونید:

چقدر خنده داره
که یک ساعت خلوت با خدا دیر و طاقت فرساست. ولی 90 دقیقه بازی یک تیم فوتبال مثل باد می‌گذره!

· 
چقدر خنده داره
که صد هزارتومان کمک در راه خدا مبلغ بسیار هنگفتیه اما وقتی که با همون مقدار پول به خرید می‌ریم کم به چشم میاد!

· 
چقدر خنده داره
که یک ساعت عبادت در مسجد طولانی به نظر میاد اما یک ساعت فیلم دیدن به سرعت می‌گذره!